Welsh corgi cardigan
Podczas gdy jego podobny z postury kuzyn pembroke wdał się w szpica, welsh corgi cardigan ma więcej cech jamnika. To pełen werwy, inteligentny, wesoły, a przy tym szczekliwy pies.
Charakter
Welsh corgi cardigan to pies wesoły, wszędobylski, o dużym temperamencie. Charakterystyczną cechą tej rasy jest wrodzona nieufność, która sprawia, że w kontaktach z obcymi ludźmi jej przedstawiciele trzymają dystans. Nie pozwolą się od razu pogłaskać, ale gdy już kogoś poznają, wylewnie okazują mu sympatię.
Cardigan jest wpatrzony w pana i choć czasem spróbuje postawić na swoim, to bez większych problemów podporządkuje się jego woli. To wymarzony towarzysz dzieci – zawsze chętny do zabaw i pieszczot.
Czujność i odwaga czynią z niego doskonałego stróża. Ta druga cecha sprawia też, że mimo niepokaźnej postury oczekuje respektu od pobratymców.
Z natury aktywny, nie lubi bezczynności. Ruch jest dla niego bardzo ważny również dlatego, że zapobiega otyłości, do której przedstawiciele tej rasy mają skłonność.
Umiejętności
Corgi był używany głównie do zaganiania bydła, czasem także owiec i drobiu. Jego praca polegała na obieganiu stada i strofowaniu jego nieposłusznych członków szczekaniem oraz szczypaniem w pęciny – niewielki wzrost pozwalał mu skutecznie unikać kopnięć. Przeganiał krowy na pastwisku, zapędzał je do obory lub prowadził na targ – te umiejętności wykorzystuje się także dzisiaj.
Obecnie jednak cardigany są najczęściej psami rodzinnymi. Sprawdzą się także w sporcie, np. w agility lub obedience. Dzięki swojej wytrzymałości mogą towarzyszyć właścicielowi podczas długich wycieczek czy nawet uprawiać canicross. W Skandynawii uczestniczą w szkoleniu na psich ratowników.
Szkolenie i wychowanie
Pies tej rasy uczy się chętnie i szybko. Jego duża inteligencja może się jednak okazać pewną przeszkodą dla osób, które po raz pierwszy szkolą psa – corgi w lot zapamięta błędy popełnione przez przewodnika. Dlatego ważne jest, aby od początku prawidłowo z nim pracować. To zwierzak żywiołowy, dlatego jeśli ma się skupić na ćwiczeniach, musimy go przedtem wyciszyć.
Szczenięta wymagają wczesnej socjalizacji (przyzwyczajenia do hałasów, ludzi, zwierząt) – inaczej typowa dla rasy nieufność może się przerodzić w strachliwość. Warto uczęszczać z nimi do psiego przedszkola.
Dla kogo ta rasa
Welsh corgi cardigan nadaje się dla każdego, ale wymaga konsekwentnego wychowania. Dostosuje się do życia zarówno w aktywnej, jak i spokojnej rodzinie, trzeba jednak zapewnić mu możliwość rozładowania energii.
Wady
obficie linieje
jest szczekliwy
Zalety
oddany rodzinie
doskonały przyjaciel dzieci
dobry stróż
wytrzymały i odporny
nadaje się do małego mieszkania
inteligentny
może uprawiać psie sporty
Zdrowie
Cardigan jest odporny, doskonale znosi każde warunki atmosferyczne. Trzeba jednak zwrócić uwagę na jego kręgosłup – pies tej rasy powinien być szczupły i wysportowany, co pozwoli mu uniknąć np. dyskopatii. Rosnący szczeniak nie może też schodzić po schodach.
Corgi ma skłonności do postępującego zaniku siatkówki (PRA) – jest już jednak test DNA pozwalający wykryć gen powodujący tę chorobę.
Około 6.-7. miesiąca życia przednie kończyny cardiganów skręcają się, przyjmując charakterystyczną dla nich postawę francuską, co może spowodować chwilową bolesność stawów nadgarstkowych i młodzieńcze kulawizny – warto wtedy podawać preparaty chroniące stawy.
Żywienie
Corgi nie ma dużych wymagań żywieniowych, jako pies pasterski doskonale przyswaja karmę. Każdy cardigan jest łakomczuchem, dlatego nie powinno się go przekarmiać ani podawać jedzenia o dużej zawartości protein – jedynie szczeniętom w okresie wzrostu potrzebna jest dieta wysokobiałkowa. Dorosłego psa najlepiej żywić karmami przeznaczonymi dla dużych ras.
Pielęgnacja
Cardigana wystarczy dokładnie wyczesać raz na tydzień, usuwając w ten sposób martwe włosy, pielęgnacja nie jest więc zbyt kłopotliwa. Warto jednak pamiętać, że ten pies obficie linieje.
Psa tej rasy kąpiemy w miarę potrzeby w szamponie dla psów o średniej długości sierści. Trzeba też co jakiś czas skontrolować cardiganowi uszy i – jeśli zebrał się w nich brud – dokładnie je wyczyścić.
Ciekawostki o rasie
Jak głosi legenda, dawno temu w Walii żyły maleńkie wróżki. Ci, którym udało się je zobaczyć, opowiadali o ich dziwnych wierzchowcach – krótkonogich, ze sterczącymi uszami i lisimi pyszczkami. Ludzie i wróżki żyli w przyjaźni.
Z czasem mieszkańcy wiosek zajęci codziennymi obowiązkami zapomnieli o zaczarowanym świecie, dlatego wróżki odeszły – ale zostawiły im swoje czworonogi. Znalazły je dzieci i zabrały do osady, myśląc, że to małe liski. Jednak dorośli zauważyli na ich grzbietach ślady po uprzęży i rozpoznali w nich wierzchowce wróżek.
Zwierzęta zostały z ludźmi, nauczyły się paść owce i pilnować gospodarstwa – ale do dziś na sierści corgi widać ponoć ślady czarodziejskiej uprzęży…
Welsh corgi cardigana często myli się z welsh corgi pembroke’iem – i nic dziwnego, bo rasy te są bardzo podobne. To krótkonożne psy zaganiające, które kiedyś próbowano hodować razem, jednak okazało się, że mają nieco odmienne pochodzenie.
Ulubieniec brytyjskiej królowej, pembroke, jest bliżej spokrewniony ze szpicami. Choć podłużny, ma krótsze ciało i stosunkowo mniejsze uszy. Często występuje u niego ogon szczątkowy. Z charakteru jest bardziej przebojowy. Najczęściej w umaszczeniu rudym, może być także czaprakowy lub – rzadko – czarny podpalany.
Z kolei cardigan może być spokrewniony z jamnikami. Zawsze szczyci się długim ogonem i występuje w większej gamie umaszczeń: także pręgowanym lub marmurkowym. Bywa bardziej nieśmiały od kuzyna.