Terier irlandzki

Średniej wielkości szorstkowłosy pies. Skoczny, sprawny fizycznie, ruchliwy. Rasa ma przydomek „czerwonego diabła”, nie jest jednak aż tak groźna, jak by na to wskazywała ta nazwa. Czasem próbuje wszczynać awantury z psami. Oprócz budowy irlanda cechuje typowy dla teriera temperament. Uwielbia intensywny ruch i sport, dlatego trzeba mu zapewnić regularne spacery i zajęcie. Znudzony przekopie ogródek, bo bardzo to lubi.

Charakter
Terier irlandzki to pies średniej wielkości – większy od foksteriera, mniejszy od airedale terriera – o dosyć szczupłej budowie.

Umiejętności
Oprócz budowy irlanda cechuje typowy dla teriera temperament. Uwielbia intensywny ruch i sport, dlatego trzeba mu zapewnić regularne spacery i zajęcie. Znudzony przekopie ogródek, bo bardzo to lubi. Jeśli zagwarantuje mu się regularną możliwość wydatkowania energii, w domu jest spokojny i może mieszkać w mieście.
Bywa dominujący w stosunku do innych psów tej samej płci, choć jeśli jest ułożony, zwykle sam nie prowokuje bójek. Źle prowadzony może być jednak zaczepny i agresywny. Cechuje go silny instynkt łowiecki, więc problemy może sprawiać jego chęć gonienia małych zwierząt. Z reguły nieźle dogaduje się z domowymi kotami.
W stosunku do obcych zwykle nieufny, dobrze wywiązuje się z roli stróża (nie szczeka bez powodu). Bardzo oddany człowiekowi, lubi bliski kontakt. Chętnie włącza się do zabaw dzieci, które zna.

Szkolenie i wychowanie
Bystry i dosyć podatny na szkolenie, bywa jednak uparty. Jego szybkość i sprawność predysponują go do szkolenia sportowego, np. agility. Można go także nauczyć aportowania ustrzelonego ptactwa. Doskonale nadaje się na towarzysza joggingu, rowerowych i konnych wypraw.

Dla kogo ta rasa
Nie poleca się go jako pierwszego w życiu psa. To zwierzak dla ludzi mających już doświadczenie w postępowaniu z czworonogami, którzy chcą mieć towarzysza z charakterem.

Wady
potrzebuje sporo ruchu i zajęcia
może wdawać się w konflikty z psami
ma silny instynkt łowiecki
może kopać w ogrodzie
dosyć uparty i samowolny

Zalety
zwykle sam nie jest zaczepny wobec innych psów
dosyć podatny na szkolenie
przywiązany do właściciela
dobry stróż
regularnie trymowany nie linieje

Zdrowie
Teriery irlandzkie uchodzą za jedną z ras najmniej obciążonych chorobami genetycznymi. Kilkadziesiąt lat temu trapiło je wprawdzie bolesne rogowacenie opuszek łap, ale udało się je prawie całkowicie wyeliminować.
Druga zdarzająca się wada – kamica moczowa (a dokładniej cystynuria prowadząca do powstawania kamieni moczowych) – też występuje obecnie rzadko.

Żywienie
Terier irlandzki nie jest wymagający jeśli chodzi o żywienie. Można go karmić, podobnie jak inne psy, karmą suchą, mokrą lub jedzeniem przygotowywanym w domu.
Pielęgnacja
Pielęgnacja teriera irlandzkiego nie nastręcza specjalnych problemów. Raz na parę dni należy go wyszczotkować, a 2-3 razy w roku – wytrymować. Regularne trymowanie praktycznie eliminuje linienie.

Ciekawostki o rasie
Brytyjski klub teriera irlandzkiego jako pierwszy w historii – w 1889 r. – wprowadził zakaz pokazywania psów z ciętymi uszami na swoich wystawach. Dotyczyło to psów urodzonych w tym roku i później. Niedługo potem zakazano kopiowania uszu na całych Wyspach Brytyjskich.
Terier irlandzki jest bohaterem książki Jacka Londona „Jerry z wysp”. Pisarz opisał swego psiego bohatera jako bardzo oddanego właścicielowi, ale obdarzonego mocnym charakterem i silną osobowością, potrafiącego postawić na swoim.