Szpic miniaturowy pomeranian
Szpic miniaturowy pomeranian jest najmniejszy ze szpiców, nieagresywny i ciepły. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem. To piesek do towarzystwa o wyjątkowo obfitej, odstającej sierści, spiczastym pyszczku i dużych ciemnych oczach. Wiecznie uśmiechnięty, lubi się bawić i dokazywać.
Charakter
Szpic miniaturowy pomeranian ma wesołe usposobienie i żywy temperament. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski i chętny do zabawy. Bardzo przywiązany do opiekuna, wrażliwy i oddany, nie lubi zostawać na długo sam. Najchętniej stale towarzyszyłby właścicielowi. Szpic miniaturowy pomeranian bardzo źle czuje się pozostawiony na długie godziny w pustym domu. Serdeczny i życzliwy wobec wszystkich domowników, zazwyczaj ma jednak wśród nich swojego faworyta i to na jego kolanach lubi oddawać się wyjątkowym pieszczotom.
Szpic miniaturowy pomeranian jest nieufny wobec obcych i niechętnie nawiązuje przyjaźnie z nieznajomymi. Odwiedzających dom gości najpierw oceni z dużej odległości, zanim pozwoli do siebie podejść. Niewielki wzrost nie pozwala mu pełnić roli typowego stróża, ale jest psem bardzo czujnym i uważnym, który zasygnalizuje każdy podejrzany szmer za drzwiami. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że jego chęć do stróżowania i duża szczekliwość mogą sprawiać opiekunom (i ich sąsiadom) spory problem.
Szpic miniaturowy pomeranian nie zdaje sobie sprawy ze swoich małych rozmiarów, wydaje mu się, że w niczym nie ustępuje większym czworonogom. Jego odwaga i pewność siebie powodują, że niekiedy zachowuje się wręcz lekkomyślnie. Na ogół jest towarzyski i przyjazny wobec innych zwierząt. Chętnie przebywa w grupie psów, które z uwagi na jego bezpieczeństwo powinny być podobnej wielkości.
Szpic miniaturowy pomeranian uwielbia zabawę z człowiekiem i wszelkie wspólne aktywności. Dobrze układa sobie stosunki z dziećmi. Dzieci muszą być jednak na tyle duże, aby rozumiały potrzeby tak małego psa i nie zrobiły mu przypadkowo krzywdy. Niedelikatne obchodzenie się z pomeranianem może zakończyć się nawet złamaniem mu kości.
Szpic miniaturowy pomeranian jest dumny i niezależny, o dużym poczuciu godności. Lubi mieć własne zdanie, ale można z nim negocjować. Łatwo adaptuje się do każdych warunków. Dobrze będzie się czuł zarówno w domu z ogrodem, jak i w niewielkim mieszkaniu. To pies aktywny, ale niewymagający długich spacerów. Zaletą psa rasy szpic miniaturowy pomeranian jest brak skłonności do polowania i gonienia drobnej zwierzyny.
Umiejętności
Szpic miniaturowy pomeranian jest typowym psem do towarzystwa, który może także pełnić rolę domowego stróża. Wyhodowano go głównie po to, by umilał czas człowiekowi i efektownie wyglądał. Obecnie jednak można spotkać pomeraniany biorące udział w takich sportach, jak agility, rally-o czy taniec z psem.
Szkolenie i wychowanie
Mimo swych niewielkich rozmiarów szpic miniaturowy pomeranian wymaga odpowiedniego wychowania i konsekwencji już od szczenięctwa. To pies inteligentny, bystry, spostrzegawczy i ciekawski. Jest chętny do współpracy ze swoim opiekunem i dość szybko się uczy. Nie warto więc marnować tego potencjału i podchodzić do psów tej rasy jak do mikrusów z niewielkim rozumkiem.
Pomeraniany bywają uparte i chętnie korzystają z niekonsekwencji opiekuna. Te niezwykle bystre psiaki bardzo szybko zauważają jego słabości, a nieodpowiednio prowadzone mogą nawet posunąć się do zachowań agresywnych, by osiągnąć umyślony przez siebie cel. Jednak pokazanie im, że bycie posłusznym jest opłacalne, może uczynić z nich idealnych towarzyszy rodziny. Dlatego w stosunku do rasy szpic miniaturowy pomeranian należy stosować wychowanie oparte na pozytywnych wzmocnieniach i unikać kar.
Szpic miniaturowy pomeranian lubi się popisywać i łatwo uczy się różnych sztuczek. Odpowiednio zaangażowany opiekun może zrobić z pomeraniana prawdziwego cyrkowca. Psiaki te sprawdzą się także w agility czy rally-o. Można je spotkać nawet na zawodach obedience.
Dla kogo ta rasa
Szpica miniaturowego można polecić wszystkim, którzy chcą mieć małego, efektownego przyjaciela i nie oczekują bezwzględnego posłuszeństwa. Na pewno nie jest to rasa dla ludzi nerwowych i zapracowanych. Właściciel nie może być też człowiekiem apodyktycznym. Powinien być za to cierpliwy i jednocześnie konsekwentny.
Szpic miniaturowy pomeranian będzie dobrym towarzyszem dla starszej osoby, spędzającej dużo czasu w domu. Ze względu na małe rozmiary i delikatną budowę nie jest polecany dla bardzo małych dzieci. Doskonale nada się jednak na towarzysza starszego dziecka, które chce rozpocząć swoją przygodę z nauką psich sztuczek i prostymi sportami.
Wady
bywa uparty
lubi szczekać
nie nadaje się dla małych dzieci
bywa zaczepny do innych psów
Zalety
nie wymaga dużo ruchu
miły towarzysz rodziny
przystosowuje się do różnych warunków
tani w utrzymaniu
prosty w pielęgnacji
Zdrowie
Szpic miniaturowy pomeranian to stosunkowo zdrowa rasa. Jednak podobnie jak inne miniaturki może mieć problemy ze zwichniętymi rzepkami. Dlatego ważne jest, by nie pozwalać mu na zeskakiwanie z wysokich mebli i zapewnić odpowiedni ruch, rozwijający mięśnie tylnych łap. Kolejną typową dla małych ras przypadłością jest zapadająca się tchawica. Choroba ta pojawia się najczęściej po 6. roku życia i wymaga leczenia. Ze względu na ryzyko uszkodzeń tchawicy, szpic miniaturowy pomeranian powinien być wyprowadzany na spacer w szelkach zamiast w obroży. Opiekun musi unikać gwałtowniejszych szarpnięć smyczą.
Innymi chorobami, które występują u pomeranianów, są hipoglikemia i niedoczynność tarczycy. Otyłe lub zaniedbane psy tej rasy mogą także cierpieć na problemy z sercem. Najpowszechniejsze w rasie szpic miniaturowy pomeranian są szmery i powiększenie serca. Zazwyczaj nie wpływają one jednak na długość życia tych psów.
Kolejną, rzadko spotykaną, ale niezwykle uciążliwą chorobą jest Alopecia X – choroba powodująca utratę sierści na ciele z niezidentyfikowanego powodu. Dotyka ona takich ras, jak szpic miniaturowy pomeranian, malamut, chow-chow i pudel miniaturowy. Nie wiadomo, w jaki sposób dziedziczy się tę chorobę, nie można więc wykluczyć jej z hodowli. Pojawia się u psów w wieku od 1 do 6 lat. Psy z Alopecią muszą być chronione przed promieniowaniem UV.
Żywienie
Ze względu na niewielkie rozmiary psów tej rasy, żywienie pomeraniana nie jest kosztowne. Wśród szpiców miniaturowych zdarzają się jednak osobniki wyjątkowo wybredne. Posiłki muszą być więc dostosowane do gustu czworonoga – uparta natura szpica może sprawić, że szpic miniaturowy pomeranian za żadne skarby nie zje tego, co nie będzie mu smakować.
Karma dla psa rasy szpic miniaturowy pomeranian powinna być dobrej jakości, gdyż od tego zależeć będzie stan okrywy włosowej pieska. W żywieniu pomeranianów można stosować zarówno karmy suche, mokre, jak i samodzielnie przygotowywać posiłki w domu – gotowane lub surowe (BARF). Mimo swoich niewielkich rozmiarów, psiaki te doskonale poradzą sobie ze skrzydełkami z kurczaka czy korpusami. Gotowane posiłki muszą być natomiast uzupełniane o preparaty wapniowo-witaminowe. Ważna jest także suplementacja kwasów tłuszczowych omega-3, czyli dodawanie do posiłków oleju z łososia.
Pielęgnacja
Gęsta szata pomeraniana jest dość łatwa w pielęgnacji, o ile wykonujemy zabiegi regularnie. Obfity podszerstek psów tej rasy ma skłonności do zbijania się, przez co wymaga codziennego rozczesywania. Najlepiej używać do tego szerokiej szczotki z długimi pinami – które sięgną aż do skóry psiaka – lub długiego grzebienia. Nie należy wyczesywać zbyt dużej ilości podszerstka, gdyż futro pomeraniana może stracić swoją efektowną objętość.
Kąpiele przeprowadzać należy nie częściej niż raz w miesiącu. Psiaka myjemy letnią wodą. Podczas kąpieli dobrze jest równomiernie rozprowadzić kosmetyki (najlepiej sprawdzają się te nawilżające), co może być trudne ze względu na obfity podszerstek. Ważne jest także dokładne spłukanie psa po umyciu i wysuszenie go suszarką. W przeciwnym razie nadmiar wilgoci pozostawiony na skórze psa może powodować odparzenia i hot-spoty. Po suszeniu psiaka należy delikatnie rozczesać go grzebieniem.
Psów tej rasy nie należy golić! Raz zgolona sierść z dużym prawdopodobieństwem już nigdy nie odzyska swojego pierwotnego, puchatego kształtu. Takie zabiegi niszczą nie tylko strukturę i wygląd włosa, ale także jego ochronne właściwości. Pomeraniany można jedynie strzyc, jednak także w tym przypadku nie należy nadmiernie skracać warstwy okrywowej futra. W celu odświeżenia wyglądu psiaka rasy szpic miniaturowy pomeranian dobrze jest udać się z nim do profesjonalnego groomera.
Szpic miniaturowy pomeranian może mieć problem ze ścieraniem pazurów, szczególnie gdy nie wychodzi na zbyt długie spacery. Stan pazurów należy kontrolować co dwa tygodnie i w razie potrzeby skracać za pomocą ostrych obcinaczek. Niektóre szpice miniaturowe mają skłonność do tworzenia się zacieków wokół oczu. W takim przypadku koniecznie trzeba ustalić przyczynę nadmiernego łzawienia (alergia, zapalenie spojówek, wady powiek) i codziennie przemywać oczy specjalnym płynem przeznaczonym do higieny tych okolic.
Akcesoria
Do podstawowych akcesoriów potrzebnych dla szpica miniaturowego należą przede wszystkim dobrze dopasowane, wygodne szelki – szpic miniaturowy pomeranian nie powinien być wyprowadzany na spacery w obroży ze względu na ryzyko uszkodzenia tchawicy. Smycz powinna być lekka, zaopatrzona w niewielkie karabińczyki i pozwalać psiakowi na swobodną eksplorację podczas przechadzki.
Legowisko dla psa tej rasy powinno być niewielkie i wygodne – szpic miniaturowy pomeranian musi czuć się na nim bezpiecznie. Można przystosować do spania niewielką klatkę kennelową lub transporter. Nie powinien on jednak służyć do zamykania psiaka – pomeraniany cierpią, gdy są odizolowane od swojej rodziny. W przypadku psiaków rasy szpic miniaturowy pomeranian uwielbiających siedzieć na kanapie czy spać na łóżku, warto zainwestować w schodki umożliwiające zwierzakowi łatwe wchodzenie i schodzenie. Zmniejszy to ryzyko wystąpienia problemów z rzepkami.
Do pielęgnacji sierści tych psów konieczne będą: długi grzebień, szeroka szczotka i szampony przeznaczone dla psów, najlepiej nawilżające. Szpic miniaturowy pomeranian to niewielki pies, którego można bez wielkich przeszkód zabierać ze sobą niemal wszędzie. Dla psiaków-podróżników przyda się wygodny transporter, torba do przewozu psów lub specjalny plecak.
Źródło: Psy.pl