Skye terrier
Średniej wielkości, niskonożny pies o wydłużonym ciele. Ma długą, twardą sierść i gęsty wełnisty podszerstek. Choć wygląda zabawnie, niczym owłosiona parówka z wielkimi, stojącymi uszami, to bystry, dominujący zwierzak, który lubi wszczynać awantury z innymi psami. Nie jest przesadnie ruchliwy. Typowy pies jednego pana, nieufny wobec obcych, doskonały stróż.
Charakter
Na widok tego psa nie sposób zareagować obojętnie. Jednych uwiedzie wyglądem i elegancją, innych rozbawi. Jego ciało zgodnie z wzorcem jest dwukrotnie dłuższe niż wysokość psa w kłębie, okrywa je elegancki długi włos, a obrazu dopełniają wielkie, stojące, bujnie owłosione uszy. Pod szatą salonowca bije jednak dzielne serce teriera o zdecydowanym charakterze.
Skye terriery bardzo się przywiązują do właściciela. W domu są spokojne, ale szczekają, gdy ktoś kręcił się za drzwiami. Typową cechą skye terrierów jest bowiem nieufność wobec obcych. Nie znaczy to, że są agresywne, lecz zachowują dystans i nie łaszą się do każdej napotkanej osoby.
Jeśli nieznajomy zechce pogłaskać skye’a podczas pierwszego spotkania, ten się odsunie. Od tej reguły zdarzają się jednak wyjątki, bo niektóre psy tej rasy obdarzają przyjaźnią cały świat
Jeśli chodzi o stosunki z innymi zwierzętami, to samcom nie zawsze dobrze układają się kontakty z pobratymcami tej samej płci, jednak nie oznacza to, że nie można trzymać w domu kilku samców. Potrafią one ułożyć sobie relacje i pokojowo koegzystować. Jeżeli chodzi o stosunek do kotów, to na zewnątrz skye goni koty, ale z domowymi mruczkami potrafi się dogadać.
Umiejętności
Dziś skye terriery to przede wszystkim psy wystawowe i do towarzystwa, ale za granicą niektórzy wciąż układają je do polowania.
Szkolenie i wychowanie
Jako teriery dosyć niezależne i obdarzone silnym charakterem skye nie są zbyt łatwe w układaniu. Pozytywna motywacja i konsekwencja to klucz do sukcesu, ale nie można oczekiwać od skye’a bezwzględnego posłuszeństwa w każdej sytuacji.
Dla kogo ta rasa
Skye terrier nie nadaje się dla osób w podeszłym wieku, bo to jednak silny i nie tak mały pies, a czasem trzeba go nosić, ani dla pedantów, którzy lubią w domu idealną czystość. Poza tym odnajdzie się świetnie w każdym domu.
Wady
bywa niezależny i uparty
nieufny wobec obcych
konfliktowy wobec innych psów
wymaga systematycznej pielęgnacji
na długiej szacie wnosi dużo brudu
Zalety
bardzo przywiązany do właściciela
dobry stróż
przyjazny wobec dzieci
Zdrowie
Skye terriery cieszą się zazwyczaj dobrym zdrowiem, choć czasem nękają je anginy, szczególnie gdy przemokną i przemarzną. W starszym wieku niestety dość często zdarzają się nowotwory narządów wewnętrznych.
Jeżeli chodzi o choroby genetyczne, należy liczyć się z dysplazją nerek, którą może wykryć podczas badania USG wyspecjalizowany lekarz weterynarii. Występuje też specyficzne tylko dla tej rasy schorzenie wątroby o nieznanym pochodzeniu, przypominające chorobę Wilsona. W Polsce jednak nie słyszy się o terierach dotkniętych tymi chorobami.
Możliwa jest też nadwrażliwość na inwermektynę, przy czym w wypadku tej rasy nie rozpoznano genu (to inny gen niż ten, który jest związany z tą nadwrażliwością np. u collie). Ponadto zdarza się przedwczesne zamknięcie płytek wzrostowych oraz zwichnięcie rzepki.
Żywienie
Skye terrier nie jest wymagający pod względem żywienia. Można żywić go karmą gotową dobrej jakości albo pokarmem przygotowywanym samodzielnie.
Pielęgnacja
Pielęgnacja skye terriera nie wymaga aż tak wiele pracy, jakby się mogło na pierwszy rzut oka wydawać. Wystarczy raz na miesiąc wykąpać go w dobrym szamponie, nałożyć odżywkę i rozczesać włos po częściowym wysuszeniu. Rozczesywanie całkowicie suchej sierści jest absolutnie niewskazane, bo można jej wtedy bardzo dużo wyrwać. Szatę trzeba spryskać wodą albo specjalnym preparatem do rozczesywania.
Na bieżąco trzeba usuwać patyczki, liście, rzepy i inne dary natury, bo wokół nich mogą się tworzyć kołtuny. Zazwyczaj łatwiej utrzymać szatę psów jasno umaszczonych, bo jest twardsza.
Ciekawostki o rasie
Legenda głosi, że pies Marii Stuart, który umarł z żalu kilka dni po jej ścięciu, to skye terrier.
Najsłynniejszym przedstawicielem rasy jest Greyfriars Bobby, czyli Bobik od franciszkanów. Pies przyszedł na świat w 1856 r., a jego właścicielem był John Gray, policjant z Edynburga, który w 1858 r. zmarł na gruźlicę. Pochowano go na cmentarzu przy kościele franciszkanów, a pies przez kilkanaście lat czuwał przy jego grobie.
Bobbym opiekowała się m.in. rodzina restauratorów Trailów. Na stare lata spędzał u nich noce i tam zmarł w wieku 16 lat. Pochowano go przy bramie cmentarza, niedaleko grobu jego właściciela.
W Edynburgu znajdują się pomnik i pamiątkowa tablica poświęcone wiernemu psu. Historię Bobby’ego opisała Eleanor Atkinson w bestellerze „Greyfriars Bobby”. W 1960 r. Walt Disney nakręcił na jego podstawie film.