Puli

Puli to pasterski pies rodem z Węgier. Średniej wielkości, dość mocno zbudowany. Cechą charakterystyczną jest jego sierść: długa, skręcona w sznury, maści czarnej, białej, szarej bądź płowej. Inteligentny, aktywny, szczekliwy, czujny, nieufny wobec obcych. Dobry pies do towarzystwa.

Charakter
Puli to stara rasa psów zaganiających. Od setek lat pracowały na puszcie, zaganiając owce. Pełniły też rolę stróży gospodarstwa i dobytku.
Puli nawiązuje głęboką więź z właścicielem. Chce mu wszędzie towarzyszyć i jest bardzo wyczulony na jego nastroje. W otoczeniu rodziny puli jest wesoły i lubi się bawić. Kiedy trzeba, potrafi być jednak spokojny i nie narzuca się.

Umiejętności
Puli zachowały dużą inteligencję i chęć do pracy. Wiele z nich nadal przejawia silny instynkt pasterski. Nieufność w stosunku do obcych i silne poczucie własnego terytorium czynią z nich dobre psy stróżujące.

Szkolenie i wychowanie
Jako typowe psy pasterskie puli chętnie współpracują z człowiekiem a ich wychowanie nie powinno sprawiać problemów nawet początkującemu przewodnikowi, pod warunkiem, że pozna podstawowe zasady postępowania z psem i postara się wcielić je w życie.

Dla kogo ta rasa
Odkąd zaczęto puli wystawiać, zmienił się nieco ich wygląd i charakter. Współczesne puli mają dłuższy włos oraz dobrze czują się w roli psów do towarzystwa i łatwo przystosowują do życia w mieście.

Wady
na szacie wnosi dużo śmieci i brudu
sznurkowa szata po kąpieli schnie kilka dni
bywa szczekliwy
wymaga ruchu i zajęcia
uczuciowy, źle znosi rozłąkę z człowiekiem

Zalety
bardzo przywiązany do rodziny
podatny na szkolenie
można z nim uprawiać psie sporty
niekonfliktowy wobec innych psów
czujny, lecz nieagresywny stróż
zdrowy i odporny

Zdrowie
Puli to rasa ciesząca się dobrym zdrowiem i długowieczna. Sporadycznie zdarza się dysplazja stawów, która zwykle nie daje jednak objawów oraz dziedziczne choroby oczu.

Żywienie
Puli nie wymaga jakiegoś szczególnego żywienia, jako pies wiejski musiał się często zadowolić bardzo ubogim i prostym pokarmem. Jednak puliki bywają wybredne, szczególnie jeśli chodzi o suchą karmę, zdecydowanie wolą pokarm wilgotny albo przygotowywany w domu.

Pielęgnacja
Charakterystyczną cechą rasy jest oczywiście tworząca sznurki szata. U psa 4- lub 5-letniego sięga ona ziemi. Sznury zaczynają się tworzyć w wieku ok. 9 miesięcy. Roczny pies ma już zwykle sierść na tyle skręconą, że nie sposób jej rozczesać.
Jeśli więc ktoś nagle zmieni zdanie i zechce czesać swojego puli, będzie musiał go ostrzyc (pies czesany czy strzyżony nie może być wystawiany). Sznury tworzą się same, trzeba jedynie rozdzielać je przy skórze. W przeciwnym razie się zleją – co nie tylko brzydko wygląda, ale też uniemożliwia wentylację skóry.
Puli raczej się nie kąpie. Przemycia może wymagać futro na pysku, pupie i łapach. Suszenie psa po kąpieli zajmuje kilka godzin. Sznurki najpierw można z wyczuciem wykręcić, następnie – osuszyć ręcznikiem. Na koniec dokładnie suszymy psa suszarką. Sierści nie wolno zostawiać mokrej, bo może… spleśnieć!
Zimą i w deszczowe dni warto pomyśleć o nieprzemakalnym kombinezonie, który uchroni sierść od oblepiania mokrym śniegiem albo zaoszczędzi nam pracy przy kąpaniu i suszeniu psa.

Źródło: Psy.pl