Płochacz niemiecki

Płochacz niemiecki to niewysoki, solidnie zbudowany pies o wydłużonej sylwetce, niezbyt dużej głowie, dość długiej, mocnej, grubej sierści. Jego główną życiową rolą jest pomoc myśliwemu. Rzadko jest wykorzystywany tylko jako domowy towarzysz.

Charakter
Płochacz niemiecki, zwany też spanielem niemieckim, to pies wesoły i łagodny, co czyni z niego miłego kompana. Przede wszystkim jednak to pies myśliwski. Wachtelhund, podobnie jak inne spaniele, jest psem wesołym i chętnym do pracy.
Bardzo łagodny w stosunku do ludzi i psów, potrafi być jednak zajadły podczas polowania. Mimo, iż jest przede wszystkim psem pracującym, warto zwrócić na niego uwagę , jeśli poszukujemy miłego, niekłopotliwego w utrzymaniu, lecz aktywnego przyjaciela.

Umiejętności
Płochacze były najczęściej używane do polowania na przepiórki i kuropatwy (niemiecka nazwa „wachtelhund” oznacza właśnie psa na przepiórki). Psy te doskonale sprawdzają się również w łowach na innego typu zwierzynę, np. jako dzikarze.

Szkolenie i wychowanie
To pies chętny do współpracy, inteligentny i podatny na układanie. Z jego wychowaniem poradzi sobie nawet mniej doświadczony właściciel. Jeśli jednak nie zaspokoimy jego potrzeby aktywności, może być niesforny.

Dla kogo ta rasa
Łagodność i łatwość szkolenia powodują, że można go polecić nawet początkującym właścicielom. Łatwo przystosuje się do życia w mieście pod warunkiem, że zapewnimy mu długie spacery (szczególnie sprawdza się podczas rowerowych wypraw).

Wady
silny instynkt łowiecki
wymaga sporo ruchu
niewybiegany może być niesforny

Zalety
miły pies rodzinny
łagodny wobec ludzi i zwierząt
podatny na układanie
przystosowuje się do różnych warunków
dobry pomocnik myśliwego

Zdrowie
Rasa generalnie jest zdrowa i długowieczna. Brak doniesień o typowych dla rasy problemach o podłożu genetycznym.

Żywienie
Płochacz niemiecki może być żywiony zarówno gotowymi karmami, jak i pokarmem przygotowywanym w domu.

Pielęgnacja
Sierść płochacza nie wymaga szczególnej pielęgnacji. Trzeba jednak pamiętać o regularnym wyczesywaniu sierści, gdyż włos, szczególnie po pływaniu i buszowaniu w zaroślach, może być podatny na skołtunienia. Uwagi wymagają także oklapnięte uszy, które zwłaszcza po zamoczeniu mogą być podatne na infekcje.

Źródło: Psy.pl