Lhasa apso

LHASA APSO

Lhasa apso to mały pies do towarzystwa o wydłużonym ciele, pokryty gęstą, długą, dość twardą sierścią. Podobny do shih tzu, ale jest od niego nieco większy i ma dłuższą kufę. Inteligentny, trochę niezależny, bystry, czujny i niezbyt ufny wobec obcych osób.

Charakter
Podobnie jak inne psy azjatyckie, lhasa apsy, choć niewielkie, są pewne siebie, zrównoważone i niejazgotliwe. Szybko uczą się czystości. Odpowiednio wychowane dobrze znoszą samotność, kiedy właściciele wychodzą do pracy. Znają swoje siły, nie są tchórzliwe, ale i nie agresywne, nie zaczepiają mocniejszych od siebie. Są indywidualistami i bywają uparte – w końcu to pieski Wschodu. Głęboko przywiązują się do właścicieli, ale nie narzucają ze swoim uczuciem. Są też wyjątkowo czujne i nieufne wobec obcych.

Umiejętności
Lhasa apsy to przede wszystkim psy do towarzystwa – taką funkcję pełniły kiedyś, i w tej roli najlepiej sprawdzają się i dziś. Poza tym są też świetnymi dzwonkami alarmowymi.

Szkolenie i wychowanie
Podobnie jak wiele innych małych ras o słodkim wyglądzie, lhasa apso może być trochę za uroczy dla przeciętnej osoby, by być wobec niego bardzo stanowczym. Oczywiście nie oznacza to, że należy prowadzić go twardą ręką – jest na to zbyt delikatny, a poza tym jego orientalny charakter nie predysponuje go do ślepego posłuszeństwa.
Do lhasa apsy należy dotrzeć sposobem i spokojną konsekwencją, a wtedy okaże się, jak inteligentny i chętny do nauki jest to piesek.
Na pewno nie jest to pies dla amatorów „łatwych efektów”, co dotyczy zarówno pielęgnacji, jak i wychowania. Kto chce mieć lhasa apsę, kochać i być kochanym przez pieska tej rasy, musi liczyć się z jego dużą potrzebą kontaktu z właścicielem i wybitną wrażliwością. Lhasa apso wyraźnie potrzebuje akceptacji i okazywania mu ciepłych uczuć. Większość lhasa apsów to raczej niejadki, ale za to łatwo wypracować u nich nagrodę socjalną – uśmiech i okazane zadowolenie właściciela znaczą dla lhasa apsy bardzo dużo.

Dla kogo ta rasa
Lhasa apso to doskonały pies do towarzystwa dla każdego, kto będzie traktował go z szacunkiem. Dobrze czuje się w mieście. Można go polecić zarówno rodzinom z większymi dziećmi, singlom, jak i osobom starszym.

Wady
bywa uparty
wymaga systematycznej pielęgnacji

Zalety
doskonały pies do towarzystwa
bardzo przywiązany do właściciela
przyjazny wobec dzieci i zwierząt
łatwo przystosowuje się do różnych warunków
nie jest hałaśliwy
nie linieje

Zdrowie
Lhasa apso to rasa długowieczna. Pieski te nierzadko dożywają 15, a zdarza się, że i 18 lat. Miewają skłonności do takich chorób o podłożu genetycznym, jak: zwichnięcie rzepki, dysplazje stawów biodrowych i łokciowych, choroba Legga-Calvégo-Perthesa, dysplazja nerek, postępujący zanik siatkówki (PRA), niedobór IX czynnika krzepnięcia (hemofilia typu B). Ponadto jako psy o brachycefalicznej budowie czaszki, lhasa apsy mają skrócone przewody nosowo-łzowe, a gałki oczne uwypuklone, co sprzyja infekcjom spojówek, a także niedrożności przewodów nosowo-łzowych.

Żywienie
Lhasa apsę można żywić dobrej jakości gotową karmą lub przygotowywać jedzenie samodzielnie w domu. W tym drugim przypadku warto podawać suplementy, zwłaszcza pomagające w utrzymaniu pięknej i zdrowej szaty.

Pielęgnacja
Lhasa apso – jako pies długowłosy – wymaga regularnej pielęgnacji, jednak jeśli nie zaniedbamy zabiegów, nie jest ona tak wymagająca, jak by się mogło wydawać. Długie, proste, mocne włosy nie mają tendencji do filcowania się i nie wbijają się w dywany, tak jak sierść psów długowłosych.
Lhasa apsę należy czesać minimum trzy razy w tygodniu. Zdarzają się jednak psy o miększej sierści, które należy czesać codziennie. Przed czesaniem najlepiej sierść spryskać odżywką. W deszczowe dni koniecznością staje się mycie brzuszka i łap po spacerach.
Jeśli chcemy psa wystawiać, musimy oczywiście włożyć w pielęgnację szaty więcej wysiłku, stosując odpowiednie kosmetyki. Fachowej porady w tym zakresie powinien udzielić groomer lub hodowca. Lhasa apsę kąpie się w zależności od potrzeby – jeśli zaś chodzi o psy wystawowe, to średnio raz na dwa tygodnie szamponem dla psów długowłosych. Przed kąpielą włos należy dokładnie rozczesać. Po kąpieli najlepiej nałożyć balsam, który pomoże w dokładnym rozczesaniu szaty, odżywi ją i zapobiegnie powstawaniu kołtunów.
Co miesiąc (lub półtora miesiąca) należy przyciąć włos na łapkach. Jeśli nie mamy czasu i cierpliwości na rozczesywanie długiej szaty, można ostrzyc lhasa apsę na sportowo.

Akcesoria
Do pielęgnacji lhasa apsy przyda się metalowy grzebień o wąskim rozstawie zębów, druciana szczotka o długich igłach bez kulek, a także szczotka z dziczej szczeciny.

Źródło: Psy.pl