Jämthund

Duży, mocny szpic myśliwski przeznaczony do polowania na grubego zwierza. Odważny, obdarzony silnym instynktem łowieckim, bywa dominujący wobec innych psów. Wymaga dużo ruchu i zajęcia. Potrzebuje doświadczonego właściciela, który sprosta jego wymaganiom. Lojalny towarzysz i doskonały stróż.

Charakter
Jämthund jest obdarzony silnym instynktem łowieckim. Jako pełen pasji, wytrwały, samodzielny pomocnik myśliwego nie rezygnuje z podążania za zwierzyną nawet w trudnych warunkach.
Ten wrodzony upór jest cechą pozytywną u psa myśliwskiego, lecz czasem daje się we znaki w życiu codziennym, zwłaszcza jeśli właściciel ma nierealne oczekiwania wobec psa.
Podczas polowania pełen pasji i energii, w domu jest zwykle bezproblemowy. Spokojny i cierpliwy wobec dzieci. Trzeba oczywiście wiedzieć, że niewybiegany i znudzony może się stać niszczycielem. Jämthundy generalnie nie są psami agresywnymi, ale jako zwierzęta o mocnym charakterze bywają dominujące wobec innych czworonogów.

Umiejętności
Obecnie jämthundy wykorzystywane są głównie do polowania na łosie, wcześniej jednak polowano z nimi także na niedźwiedzie i rysie. W lokalnym dialekcie nazywano je psami na niedźwiedzia. To jeden z nielicznych czworonogów, który nie ucieka na widok tego potężnego zwierza.

Szkolenie i wychowanie
Jämthund, choć inteligentny i bardzo oddany właścicielowi, nie jest psem ślepo posłusznym. Uczy się łatwo, lecz wymaga szczególnego podejścia. Opiekun przedstawiciela tej rasy powinien uszanować jego niezależną naturę, co nie znaczy, że może mu na wszystko pozwalać. Przeciwnie, wychowanie szczeniaka należy zacząć jak najwcześniej, aby wdrożyć i utrwalić zwłaszcza najważniejszą komendę, czyli przywołanie.
Trzeba go więc wołać jak najczęściej i nagradzać za przyjście na komendę, a także bez niej. W wypadku szczeniąt komendy powtarzamy i staramy się doprowadzić do tego, by przybiegały jak najszybciej.
Nie można tego jednak oczekiwać w każdej sytuacji od dorosłego jämthunda. Jego naturalnym zachowaniem jest poruszanie się w dużym promieniu od przewodnika, na którego co pewien czas spogląda lub do niego wraca. Nauczony przywołania, na pewno przyjdzie, lecz bywa, że zajmie mu to trochę więcej czasu. Należy mu pozwolić zrobić to we własnym tempie.
Jämthund, który ma dobry kontakt z właścicielem, chętnie wykonuje jego polecenia. Oczywiście pies nieszkolony lub nieodpowiednio prowadzony nie będzie słuchał go w ogóle.W układaniu jämthunda kluczowe znaczenie mają cierpliwość i życzliwe, lecz konsekwentne podejście. Psu tej rasy trzeba też czasem pozwolić po prostu być sobą – nie wymagać, by chodził jak w zegarku.
Niektórzy są zdania, że jämthund jest nieco mniej uparty i łatwiejszy w szkoleniu od elkhunda. Większość problemów określanych mianem „uporu” wynika z braku szkolenia lub z nieodpowiedniego podejścia. Dobrze wychowany jämthund jest wspaniałym towarzyszem.

Dla kogo ta rasa
Rasa ta nadaje się przede wszystkim dla myśliwych lub osób, które będą potrafiły zapewnić mu ruch i zajęcie oraz uszanować pewną niezależność tego psa.

Wady
bywa uparty i niezależny
ma silny instynkt łowiecki
może być dominujący wobec innych psów
znudzony może niszczyć

Zalety
lojalny towarzysz
doskonały pomocnik myśliwego
zdrowy i odporny na warunki atmosferyczne
dobry stróż

Zdrowie
Pod względem zdrowia są to psy bardzo silne i odporne. Od czasu do czasu zdarzają się jednak u nich choroby o podłożu dziedzicznym. Jak u wielu dużych czworonogów trafia się dysplazja; spotykane są też choroby oczu, szczególnie PRA.
Jeszcze nim zaczęto regularnie badać oczy, zdarzały się przypadki ślepnięcia dorosłych psów. Na razie nie ma testu na tę chorobę dla jämthundów. Wykluczono u nich odmiany tej dolegliwości znane u innych ras. W tej sytuacji tym ważniejsze są regularne badania oczu psów hodowlanych.

Żywienie
Jämthund nie jest specjalnie wymagający jeśli chodzi o żywienie, trzeba jednak pamiętać, że pies polujący, zwłaszcza w okresie zimowym, wymaga wysokich dawek energii.

Pielęgnacja
Pielęgnacja tego dużego szpica jest prosta, ale dwa razy do roku pies ten obficie linieje. Zwłaszcza w tym okresie ważne jest regularne wyczesywanie.

Ciekawostki o rasie
Norweskiego i szwedzkiego psa na łosie najłatwiej rozróżnić po kolorze maski: ten pierwszy ma maskę czarną, ten drugi jasną, podobną do znaczeń u wilka lub czechosłowackiego wilczaka. Ponadto norweskie elkhundy są mniejsze od szwedzkich.