Gończy fiński

Gończy fiński to pies o trójkolorowym umaszczeniu. Doskonały pies myśliwski a równocześnie przemiły towarzysz rodziny. Łagodny, nieagresywny, stosunkowo łatwy do ułożenia. Hodowany głównie w Finlandii i Szwecji i sprzedawany głównie w środowisku myśliwych.

Charakter
Gończy fiński, podobnie jak inne gończe, jest bardzo przyjacielski w stosunku do ludzi. Niektóre osobniki mogą być nieufne przy pierwszym spotkaniu, ale nie bywają agresywne. Dlatego też pies ten nie nadaje się do roli stróża, za to jest doskonałym przyjacielem rodziny. Przyjacielski jest także wobec innych psów. Nie zaczepia ich i nie wdaje się w bójki, dobrze czuje się w ich grupie.
W domu spokojny, nie narzuca się ze swoim towarzystwem, choć lubi przebywać z resztą stada. Na spacerach jest na ogół posłuszny. W lesie i na łące, o ile nie pracuje z myśliwym, powinien być trzymany na smyczy, gdyż łatwo może pójść za głosem natury.
Nawet dobrze wychowany gończy zapomina czasem o posłuszeństwie i znika z pola widzenia właściciela. Nie należy jednak wpadać w panikę – zwykle wraca w to samo miejsce, z którego urwał się na wycieczkę.

Umiejętności
Gończych fińskich używa się do polowania na zające i lisy. Ich specjalnością jest zarówno wypłaszanie, jak i tropienie zwierzyny. Podczas pracy na śladzie głoszą, czyli oznajmiają szczekaniem, że znalazły trop.
To psy bardzo wytrzymałe, które sprawdzają się nawet w trudnych warunkach. Bez problemu mogłyby pracować nawet w śniegu, ale Finowie zgodnie z tradycją przerywają polowania na okres zimowy.

Szkolenie i wychowanie
W przeciwieństwie do pozostałych gończych, fińskiego łatwo wychować. Szybko i
chętnie uczy się nowych poleceń – pod warunkiem, że nie jest do niczego zmuszany.

Dla kogo ta rasa
Jako użytkowa rasa myśliwska wymaga dużo ruchu; nie można ograniczać jego
aktywności do kilku rundek wokół bloku. Jeśli nie jesteś myśliwym, możesz zabierać go na wycieczki rowerowe albo spróbować któregoś z psich sportów, np. agility. Choć nie poleca się go do miasta, bez problemu przystosuje się do życia nawet w niewielkim mieszkaniu, o ile będzie mógł wyładować energię.

Wady
silny instynkt łowiecki
nieco samowolny
wymaga łagodnego podejścia

Zalety
dobry pomocnik myśliwego
miły pies rodzinny
jak na gończego łatwy do ułożenia
łagodny wobec ludzi i psów
wybiegany, w domu jest cichy i spokojny
łatwy w pielęgnacji

Zdrowie
Rasa generalnie należy do bardzo zdrowych, sporadycznie zdarza się dysplazja biodrowa i łokciowa, dlatego psy hodowlane powinno się badać pod tym kątem. Zdarza się również ataksja móżdżkowa, na którą na szczęście jest już test genetyczny. Badania wykazały, że nosicielami mutacji jest ok.10% populacji.

Żywienie
Gończy fiński nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Oczywiście pies polujący powinien otrzymywać pokarm bardziej energetyczny w okresie polowań.

Pielęgnacja
Jest nieskomplikowana. Należy go regularnie szczotkować oraz kontrolować jego uszy.

Źródło: Psy.pl