Golden retriever

Golden retriever może się nauczyć praktycznie wszystkiego, bo nie ma dla niego większego szczęścia niż nowe zadanie od ukochanego opiekuna. Trzeba tylko pamiętać, by nie popsuć sobie z nim stosunków brakiem delikatności.

Charakter
Golden retriever ma umiarkowany temperament, wesołe usposobienie, jest przyjacielski i zrównoważony. Mocno przywiązuje się do rodziny, nie powinno się go więc izolować. Jego gotowość stałego towarzyszenia właścicielowi i wylewność mogą być czasem męczące. Golden retriever chętnie się podporządkowuje, przy czym suki są z reguły spokojniejsze i bardziej nastawione na współpracę z opiekunem, a samce odznaczają się większą pewnością siebie, przez co czasem bywają samowolne.
Golden retrievery uchodzą za doskonałych towarzyszy dla dzieci. Cierpliwe i wyrozumiałe, potrafią obchodzić się z maluchami bardzo delikatnie. Nie można jednak zapominać, że to duże, silne czworonogi i mogą niechcący np. przewrócić dziecko, dlatego ich kontakty z kilkulatkami należy nadzorować. Młodsze pociechy nie powinny też samodzielnie wyprowadzać tych psów na spacery.
Jeśli szukamy dobrego stróża, golden retriever na pewno się w tej roli nie sprawdzi. Ufny i łagodny w stosunku do ludzi, równie serdecznie przywita naszych znajomych, jak i włamywacza. Golden retriever nie nadaje się również na psa podwórkowego i trzymanego w kojcu. Odseparowany od członków rodziny będzie nieszczęśliwy i sfrustrowany. Na ogół dobrze układają się jego stosunki z innymi psami i zwierzętami domowymi. Golden retriever bez problemu zaakceptuje kota, świnkę morską czy królika. Z reguły nie wszczyna bójek z obcymi psami, choć zdarzają się wyjątki – najczęściej spowodowane błędami wychowawczymi lub wadliwą psychiką.
Golden retriever jest aktywny, wytrzymały i energiczny. Wymaga sporo ruchu, ale intensywnych treningów nie należy zaczynać zbyt wcześnie. Dorosłemu zwierzakowi powinno się zapewnić dziennie godzinę lub dwie godziny spaceru połączonego z ćwiczeniami i wykonywaniem poleceń. Trzeba pamiętać, że żywiołem goldena jest woda – każde jezioro, rzekę czy kałużę uzna za doskonałe miejsce do kąpieli, niezależnie od pogody i pory roku. Większość przedstawicieli tej rasy ma niestety skłonność do zjadania odpadków.

Umiejętności
Golden retrievera myśliwi cenią za delikatny chwyt, który sprawia, że aportowana przez niego zdobycz nie zostaje uszkodzona. Przedstawiciel tej rasy jest też świetnym tropicielem. Obecnie golden retrievery to głównie psy do towarzystwa, ale ich szybkość uczenia się, dokładność i doskonałą pamięć wykorzystuje się w wielu dziedzinach. Wykrywają narkotyki, substancje łatwopalne, ładunki wybuchowe, wycieki gazu. Pracują jako psy lawinowe, gruzowiskowe, ratownicze i tropiące. Golden retrievery świetnie sprawdzają się w dogoterapii, są przewodnikami niewidomych, asystują niepełnosprawnym, potrafią wyczuć spadek poziomu cukru we krwi czy ostrzec chorych na padaczkę przed zbliżającym się atakiem.
To jednak nie wszystkie możliwości psów tej rasy – golden retrievery nadają się do uprawiania psich sportów, m.in. agility, obedience, flyballu, dogtrekkingu czy tropienia. Mogą brać udział w próbach pracy retrieverów (są dobrowolne), podczas których sprawdza się naturalne zdolności czworonogów do podjęcia i przyniesienia aportu z wody i z lądu. Do uzyskania tytułu Międzynarodowego Championa Piękności (C.I.B) lub prawa startu w klasie użytkowej na wystawie konieczny jest dyplom uzyskany podczas konkursu pracy retrieverów – różni się od prób pracy stopniem trudności i liczbą zadań – lub konkursu psów tropiących.

Szkolenie i wychowanie
Golden retrievera cechują inteligencja i zapał do pracy. Nie lubi bezczynności, zatem do pełni szczęścia potrzebuje zadań do wykonania. Nauka przychodzi mu łatwo, a przy tym nie nudzi się i chętnie powtarza ćwiczenia. Ulubiony smakołyk, pochwała czy zabawa z właścicielem będą dla niego najlepszą motywacją. Nie należy go ostro traktować ani na niego krzyczeć, gdyż wtedy golden retriever straci zaufanie do przewodnika i odmówi współpracy.
Golden jest psem delikatnym i z natury potulnym, więc prowadzenie szczeniaka zbyt twardą ręką złamie jego charakter. Z kolei brak konsekwencji i pozwalanie pupilowi na wszystko prowadzi do samowoli i nieposłuszeństwa. Szczenięta tej rasy powoli przyzwyczajają się do nowych sytuacji, dlatego socjalizację trzeba zaczynać wcześnie. Mały golden retriever powinien poznawać ludzi i inne psy, należy zabierać go w ruchliwe i głośne miejsca oraz przyzwyczajać do jazdy środkami komunikacji.
Warto wybrać się na zajęcia do psiego przedszkola. W okresie intensywnego wzrostu nie powinno się przeprowadzać forsownych treningów ani pozwalać szczeniakowi na gonitwy ze starszymi od niego psami. Gdy następuje wymiana zębów, lepiej nie bawić się w przeciąganie, by nie doprowadzić do deformacji zgryzu. Golden retrievery mają skłonności do noszenia rzeczy w pysku, choć z reguły ich nie niszczą. Jeśli zamierzamy brać z psem udział w konkursach czy próbach myśliwskich, nie należy go za to karcić, bo nie będzie chciał potem podjąć aportu. Najlepiej wymieniać przedmioty na smakołyki albo całkowicie ograniczyć mu do nich dostęp.

Dla kogo ta rasa
Golden retriever to doskonały pies rodzinny. Wrażliwy i posłuszny, nie wymaga dużego doświadczenia, ale nie nadaje się dla domatora. Łagodność właściciela jest równie ważna dla prawidłowego rozwoju zwierzaka, jak konsekwencja oraz zapewnienie mu ruchu i zajęć. Golden retriever odnajdzie się zarówno w dużej rodzinie, jak i u osoby samotnej, pod warunkiem że poświęci ona psu wystarczającą ilość uwagi. Psiaki tej rasy dobrze czują się i w domach z ogrodem, i w mieszkaniach.

Wady
nie sprawdzi się jako stróż
obficie linieje
ma skłonności do zbierania odpadków

Zalety
doskonały pies rodzinny
nadaje się dla dzieci
łagodny i przyjazny wobec ludzi
inteligentny, szybko i chętnie się uczy
można uprawiać z nim psie sporty
tolerancyjny wobec psów i zwierząt domowych
dość łatwy w pielęgnacji

Zdrowie
Golden retriever ma skłonności do dysplazji stawów biodrowych (w Polsce od 2006 roku u psów hodowlanych wymagane jest prześwietlenie – dopuszczalne wyniki: A, B, C) i niekiedy łokciowych. Podatny jest też na schorzenia oczu – kataraktę, jaskrę, PRA (postępujący zanik siatkówki), dysplazję siatkówki. Sporadycznie zdarza się enostoza (młodzieńcze zapalenie kości) i osteochondroza (OCD). W rasie golden retriever mogą przytrafić się alergie o różnym podłożu, stany zapalne uszu oraz rozszerzenie i skręt żołądka.
Przypadłością golden retrieverów jest schorzenie zwane końskim ogonem, polegające na okresowym niedowładzie ogona, zapewne na skutek podrażnienia zakończeń nerwowych u jego nasady. Dochodzi do niego zwykle podczas kąpieli w zbyt zimnej wodzie (zimą lub wczesną wiosną) lub w razie gwałtownej zmiany temperatury ciała, gdy np. w czasie upału rozgrzany pies nagle wskakuje do jeziora.
Golden retriever miewa skłonności do połykania niejadalnych przedmiotów i przeróżnych odpadków, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Przedstawiciele tej rasy wykazują dużą odporność na warunki atmosferyczne. Nie przeszkadzają im niskie temperatury, deszcz ani wilgoć. Jednak podczas upałów treningi i długie spacery lepiej odbywać wczesnym rankiem lub wieczorem oraz zapewnić zacienione miejsce do odpoczynku i wodę do picia.

Żywienie
Pies rasy golden retriever ma dobry apetyt i skłonności do nadwagi, dlatego sposób żywienia trzeba dostosować do jego trybu życia i nie przekarmiać go. Nie powinno się podawać smakołyków między posiłkami – wyjątkiem są nagrody w czasie nauki, ale należy je wliczyć do głównej porcji. W żywieniu psów rasy golden retriever można stosować gotowe karmy wysokiej klasy dla dużych ras z dodatkiem glukozaminy i chondroityny.
Jeśli żywimy psa samodzielnie przygotowanym jedzeniem, uzupełniamy je preparatami wapniowo-witaminowymi i chroniącymi stawy. Dzienną porcję dla dorosłego psa rasy golden retriever najlepiej podzielić na dwie mniejsze i zapewnić zwierzakowi odpoczynek po posiłku. W okresie linienia można stosować suplementy przyspieszające odbudowę okrywy włosowej, zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe (omega-3 i -6).

Pielęgnacja
Golden retriever intensywnie linieje dwa razy w roku – wiosną i jesienią. Sierści jest wtedy sporo, ale dość łatwo ją usunąć z dywanów i mebli. Niewielkie ilości włosów mogą jednak wypadać przez cały czas, zwłaszcza jeśli pies dużo przebywa w ogrzewanych pomieszczeniach. Przedstawiciela tej rasy wystarczy wyczesać raz w tygodniu (jedynie w okresie wymiany szaty trzeba robić to częściej) szczotką pudlówką z dłuższymi drucikami, a potem metalowym grzebieniem – szczególną uwagę zwracamy na sierść na szyi, za uszami, portki i ogon.
Kąpiel przeprowadzamy w miarę potrzeby w szamponach dla psów długowłosych lub hipoalergicznych dla wrażliwej skóry. Warto na kilka minut nałożyć na sierść odżywkę lub balsam. Spłukujemy ją i dokładnie wyciskamy włosy ręcznikiem. Miękką i dość obfitą szatę golden retrievera najlepiej suszyć suszarką – sama będzie schła długo i może się pognieść. Regularnie powinno się wycinać włosy między opuszkami, skracać pazury (jeśli same się nie ścierają), kontrolować uszy i zęby.
Przygotowanie goldena do wystawy trzeba zwykle zacząć miesiąc wcześniej, choć nie jest to regułą – wszystko zależy od sposobu strzyżenia, rodzaju włosa i odcienia szaty. Nożyczkami degażówkami, maszynką, tępym trymerem lub grabkami trymerskimi (wybór narzędzi związany jest z jakością i ilością włosa) formuje się sierść na szyi, uszach, przedpiersiu, łapach, portkach i ogonie – ma to na celu poprawienie sylwetki psa.
Kąpiemy pupila 3-4 dni przed wystawą, używając kosmetyków odpowiednich do stanu szaty. Jeśli golden retriever jest w trakcie linienia, będzie to szampon zwiększający jej objętość. Natomiast przy dużej ilości włosa korzystamy z szamponu nabłyszczającego. Następnie nakładamy odżywkę (do spłukiwania lub niewymagającą go) i wyciskamy włosy ręcznikiem. Suszymy je suszarką ustawioną na średnią temperaturę, rozczesując rzadką metalową szczotką zgodnie z kierunkiem wzrostu, lekko je podwijając. Przed wejściem na ring można zastosować płyn antystatyczny.
Sposób wystawiania golden retrievera zależy od temperamentu psa. Można to robić z wolnej ręki, czyli bez dotykania go – pies stoi przed handlerem, utrzymując z nim kontakt wzrokowy, i samodzielnie unosi ogon. Drugi sposób polega na odpowiednim ustawieniu czworonoga i przytrzymaniu ogona (w linii grzbietu) ręką. Trzeba pamiętać, aby od szczeniaka przyzwyczajać psa do przestawiania łap i dotykania różnych części ciała. Golden retrievera prezentujemy na ringówce dopasowanej do umaszczenia.

Akcesoria
Psa rasy golden retriever wyprowadzamy w szerokiej, mocnej obroży lub w dobrze dopasowanych szelkach i na długiej smyczy. Golden retriever potrzebuje dużego, wygodnego posłania, na którym będzie mógł wygodnie się rozciągnąć. W przypadku psów mieszkających w dużych rodzinach z dziećmi warto zapewnić psu zaciszny kąt, do którego maluchy nie będą miały wstępu. W tej roli sprawdzi się duża klatka kennelowa przykryta kocem. Goldena zajmą piłki (muszą być odpowiedniej wielkości, aby ich nie połknął), gumowe zabawki, bawełniane sznury, pluszowe maskotki, kongi czy naturalne gryzaki.

Ciekawostki o rasie
Amerykanie wyhodowali inny od europejskiego typ golden retrievera. Szata psów tej rasy ma za oceanem zazwyczaj głębszy odcień. Wzorzec American Kennel Club mówi o nasyconym złotym w różnych odcieniach. Niepożądane są kolory bardzo jasne i bardzo ciemne. Poza tym amerykańskie golden retrievery mają lżejsze głowy, trochę bardziej przypominające głowy psów z linii użytkowych, które to zwierzęta z zasady są drobniejsze i zwinniejsze.
Psy rasy golden retriever postrzegane są przez wielu niedoświadczonych psiarzy jako idealna rasa, która nigdy nie wykazuje agresji wobec dzieci i dorosłych. Trzeba jednak pamiętać, że każdy pies, nawet golden retriever, może stracić cierpliwość, jeśli będzie ciągle tarmoszony i przytulany. Goldeny też mogą zareagować agresją w obronie własnej.