Catahoula leopard dog

Pochodzący ze Stanów Zjednoczonych pies pastersko-stróżująco-myśliwski z grupy tzw. cur dogs, w których zlała się krew przeróżnych ras. Rasa o atrakcyjnym wyglądzie, lecz wymagająca dużo ruchu i zajęcia. Catahoule potrafią być twarde, uparte i dominujące. Są doskonałymi stróżami i obrońcami. Wymagają doświadczonego przewodnika.

Charakter
Catahoula to pies pewny siebie, sprawny, zwinny i wytrzymały. Cechuje go duża inteligencja i temperament. Ma silny instynkt stróżujący – nie tylko ostrzega o podejrzanych zjawiskach, ale też z oddaniem broni terenu, dobytku i właściciela. Jeżeli nie ukierunkuje się jakoś jego energii i inteligencji, bywa nieznośny i niszczy, co mu pod pysk podejdzie. Ma też tendencję do pilnowania zasobów (jedzenia, zabawek).
To dobre psy rodzinne, troskliwe wobec dzieci. Jednak w młodości bywają niesforne i niedelikatne w zabawie – a wtedy maluchy narażone są z ich strony na obskakiwanie i podszczypywanie. Większość przedstawicieli tej rasy jest nieufna wobec obcych i wykazuje instynkt obronny. W niektórych liniach cechy te są bardzo silne, dlatego niezmiernie ważna jest socjalizacja. Inaczej zwierzak może się stać lękliwy lub agresywny.
Wobec innych psów catahoula bywa dominujący. Dlatego próba trzymania razem dwóch dorosłych samców może się zakończyć niepowodzeniem. Z kolei w stosunku do innych zwierząt psy tej rasy wykazują silny instynkt łowiecki i ciętość. Mogą mieszkać w domu z kotem, o ile towarzyszył im od szczenięcia i uznały go za członka stada.

Umiejętności
W swojej ojczyźnie catahoule nadal są popularne jako czworonogi użytkowe na ranczach i farmach. To zwierzaki pracujące z krwi i kości, zatem bardzo poważnie traktują swoje obowiązki. Używane są też do zaganiania półdzikiego bydła oraz świń. Praca z oboma tymi gatunkami zwierząt wymaga od psa dużej twardości, dlatego zazwyczaj nie wykorzystuje się go do zaganiania owiec, wobec których może być zbyt ostry.
Catahoule uważane są za doskonałe psy tropiące. Poluje się z nimi na dziki, wiewiórki, jelenie, szopy, pumy i niedźwiedzie. Tropią w milczeniu, a głos dają dopiero po osaczeniu ofiary.
Przedstawiciele tej rasy sprawdzają się w rozmaitych sportach, od posłuszeństwa sportowego, przez agility, po IPO (sporty obronne) i próby uciągu.

Szkolenie i wychowanie
W przypadku psa tej rasy niezwykle istotna jest socjalizacja i konsekwentne wychowanie. Jest to pies chętny do współpracy, lecz równocześnie uparty i niezależny, dlatego jest szkolenie nie zawsze jest proste.

Dla kogo ta rasa
Jako psy dosyć niezależne i lubiące postawić na swoim wymagają konsekwentnego, doświadczonego przewodnika. Odpowiednio wychowany i mający coś do roboty catahoula jest wiernym i oddanym towarzyszem.

Wady
bywa uparty i niezależny
dominujący
może być agresywny wobec ludzi i psów
ma silny instynkt łowiecki

Zalety
bardzo przywiązany do swojej rodziny
doskonały stróż i obrońca
chętny do współpracy
wszechstronny
łatwy w pielęgnacji

Zdrowie
Jako rasa głównie użytkowa catahoule są zdrowe i odporne, ale miewają problemy o podłożu genetycznym. Jednym z głównych jest głuchota związana z brakiem pigmentu. U psów, których maść jest w większej części biała, prawdopodobieństwo, że będą głuche przynajmniej na jedno ucho, wynosi 80 proc.
Z kolei te posiadające dwa geny merle (gen ten odpowiada za umaszczenie marmurkowe) często mają upośledzony nie tylko słuch, ale i wzrok.
Aby uniknąć problemów, trzeba kojarzyć psy marmurkowe z niemarmurkowymi. Poza tym zdarza się u catahouli dysplazja biodrowa i łokciowa. Odpowiedzialni hodowcy badają psy pod kątem dysplazji oraz robią test BAER na słuch.

Żywienie
Catahoule nie są wybredne i dobrze wykorzystują pożywienie. Można je karmić zarówno dobrej jakości gotową karmą, jak i pokarmem przygotowywanym samodzielnie.

Pielęgnacja
Pielęgnacja tych psów jest prosta, wystarczy szczotkowanie raz na dwa tygodnie (częściej tylko w okresie linienia). Większość catahouli ma krótką, jednowarstwową szatę. U jednych włos jest krótszy, a u innych nieco dłuższy. Czasem spotyka się osobniki z szatą dwuwarstwową (z podszerstkiem), ale jest ona niepożądana.

Ciekawostki o rasie
W 1979 roku gubernator Luizjany Edwin Edwards nadał rasie status oficjalnego psa Luizjany.
Dzięki inicjatywie czeskiej miłośniczki rasy przebadano catahoule genetycznie, aby wyjaśnić niezwykłą różnorodność umaszczenia marmurkowego u tej rasy. Okazało się, że gen merle może mieć różne wersje i od tego zależy wygląd psa. Potem potwierdzono istnienie tych mutacji także u innych ras, w tym border collie.