Peterbald (sfinks petersburski)
Mały wulkan energii, przylepa i gaduła w jednym. Ten rosyjski kot wie, jak podbić ludzkie serca. Orientalny pyszczek i prawie całkowity brak futerka powodują, że jest to zwierzak intrygujący i nietuzinkowy!
Najważniejsze informacje o Peterbald (sfinks petersburski)
Długość życia : pomiędzy 10 i 13 lat
Charakter : Pieszczoch, Lubiący zabawę, Inteligentny
Rodzaj szaty : Bezwłosy, Krótka
Wielkość dorosłego osobnika
Kotka pomiędzy 30 i 35 cm
Kot pomiędzy 30 i 35 cm
Przestaje rosnąć osiągnąwszy wiek 18–24 miesięcy.
Waga
Kotka pomiędzy 2 i 4 kg
Kot pomiędzy 3 i 5 kg
Opis
Peterbald to kot typu orientalnego. Można powiedzieć, że jest pod każdym względem „wydłużony”. Ma wydłużoną, trójkątną głowę zwieńczoną dużymi uszami. Jego szeroko rozstawione oczy mają kształt migdałów. Kot ten ma długą i elegancką szyję oraz wydłużone, muskularne ciało. Jego kończyny są smukłe i delikatne, a ogon długi i cienki, biczowaty.
To charakterystyczna okrywa włosowa sprawia, że Peterbald jest inny niż wszystkie koty. Pod tym względem poszczególne osobniki mogą się między sobą bardzo różnić, a na dodatek w trakcie życia futro te może ulegać zmianom! Zatem Peterbald może być całkowicie bezwłosy (typ naked lub bald) lub mieć krótkie, mięciutkie futerko przypominające skórkę brzoskwini (typ flock). Jeśli włos jest cienki i delikatny, krótki, ale różnej długości, nazwiemy go welurowym. Jego sierść może być też szorstka, niekiedy kręcona lub poczochrana i nierównomiernie rozmieszczona na ciele (typ brush). Wreszcie, niektóre osobniki pozbawione typowego genu tej rasy, mają zwyczajną kocią sierść bez charakterystycznych dla większości Peterbaldów cech (typ straight). Kocięta z genem peterbald rodzą się ze znikomą okrywą włosową, którą tracą, gdy kotek osiąga wiek około 2 miesięcy. W ciągu mniej więcej dwóch lat po urodzeniu, a niekiedy dłużej, owłosienie wielokrotnie się zmienia.
Charakter
Ten kot to prawdziwa przylepa. Czy dlatego, że łatwo marznie ze względu na króciutkie futerko? Chyba jednak raczej nie odstępuje człowieka na krok, bo jest niezwykle towarzyski z natury!
Ciekawski i bardzo żywy, urodzony miłośnik zabaw. Potrzebuje bardzo stymulującego otoczenia i codziennych rozrywek.
Choć bywają wyjątki od reguły, kot ten z natury jest zaprzeczeniem spokoju.
Sfinks petersburski to zdumiewająco bystry kot.
Z reguły towarzyski, choć niektóre osobniki mogą być troszkę ostrożniejsze w stosunku do obcych.
Preferuje towarzystwo niż samotność – w zwłaszcza towarzystwo „swoich” ludzi.
Peterbald (sfinks petersburski) i koty
Wszystko zależy od osobnika, ale sfinks petersburski przeważnie lubi inne koty – pod warunkiem, że zwierzęta zostały sobie odpowiednio przedstawione.
Peterbald (sfinks petersburski) i psy
O ile zwierzęta zostaną ze sobą odpowiednio zapoznane, mogą stać się najlepszymi kumplami.
Peterbald (sfinks petersburski) i dzieci
Zazwyczaj bez problemu może mieszkać z dziećmi.
Peterbald (sfinks petersburski) i osoby starsze
Ten ruchliwy kot nie jest dobrym wyborem dla spokojnej i cichej osoby.
Pielęgnacja
Może się wydawać, że kot prawie całkiem pozbawiony sierści nie potrzebuje szczególnej pielęgnacji, ale ponieważ gruczoły łojowe Peterbaldów są bardzo aktywne, koty te potrzebują cotygodniowej kąpieli.
Częste choroby
Postępujący zanik siatkówki – choroba dziedziczna, autosomalna, recesywna. Powoduje utratę zdolności widzenia, która może prowadzić nawet do całkowitej ślepoty. Istnieją odpowiednie badania przesiewowe pozwalające wykryć chorobę.
Choroby przyzębia, często związane z niedostateczną higieną kociej jamy ustnej.
Choroby i infekcje występujące u wszystkich kotów, z niewielką przewagą dolegliwości skórnych.
Ciekawostki dotyczące rasy
Gen odpowiedzialny za brak owłosienia peterbaldów jest genem dominującym, o różnej częstości występowania. Do tej pory nie udało się go wyodrębnić. Wiemy, że osobniki całkowicie bezwłose są homozygotyczne, co oznacza, że gen występuje na obu allelach (inaczej mówiąc, nie mają genu prawidłowego owłosienia i potomstwu mogą przekazywać wyłącznie cechy rasy peterbald). Kocięta heterozygotyczne będą zawsze posiadać zmienioną okrywę włosową, która może wielokrotnie zanikać i odrastać w ciągu pierwszych lat życia. Wreszcie, dwoje heterozygotycznych rodziców może mieć kocięta z normalną sierścią, które są całkowicie pozbawione genu modyfikującego futro, w związku z czym nie przekażą go dalej.