Kartuski
Długo uważano, że kot kartuski wywodzi się od mnichów z zakonu kartuzów, zwanego również „Chartreux”, ale tak nie jest. We Francji rasa jest tak popularna, że zyskała miano „kota Francuzów”. Jej główną charakterystyczną cechą jest bardzo gęste futro, którym niegdyś z powodzeniem handlowano, udając że jest futrem z norek. Kolejnym znakiem rozpoznawczym kartuza są złote oczy, przez które paradoksalnie często jest mylony z kotem brytyjskim krótkowłosym, czyli „kotem Brytyjczyków”.
Najważniejsze informacje o kocie kartuskim
Długość życia : pomiędzy 13 i 15 lat
Charakter : Pieszczoch
Rodzaj szaty : Krótka
Cena : pomiędzy 2000 zł i 3000 zł
Wielkość dorosłego osobnika
Kotka pomiędzy 30 i 35 cm
Kot pomiędzy 30 i 40 cm
Pełne rozmiary osiąga w wieku około roku, ale do 2 lub 3 lat może się dalej rozwijać.
Waga
Kotka pomiędzy 3 i 5 kg
Kot pomiędzy 3 i 7 kg
Opis
Chartreux ma masywne, umięśnione i silne ciało, co sprawia, że wygląda jak pluszowy miś. Duże, żółte oczy wyraźnie odznaczają się na tle okrągłego pyszczka i znakomitego, grubego, wełnistego i nieprzemakalnego futra.
Charakter
Nic dziwnego, że mając takie futerko, ten francuski kot uwielbia pieszczoty. Pod tym względem wygląd pluszaka świetnie do niego pasuje.
Aby umięśnione ciało utrzymać w formie, kartuz regularnie potrzebuje ruchu. Idealny plan to kwadrans zabawy dwa lub trzy razy dziennie, a dodatkowo interaktywna miska, żeby nie nudziło mu się podczas nieobecności opiekuna.
Kot kartuski potrafi się wyciszyć i z figlarza z łatwością zmienia się w cichutkiego kotka śpiącego na kolanach opiekuna.
Jego inteligencja sprawia, że jest ciekawski, choć nie pakuje się przez to w kłopoty. Mimo wszystko lepiej wiedzieć jak zapewnić mu zajęcie, bo w przeciwnym wypadku może się wykazać kreatywnością w wymyślaniu zabaw, które niekoniecznie przypadną nam do gustu.
Jest opanowany z natury, więc jego ciekawość jest bardzo często silniejsza od obawy. To towarzyski kotek, który uwielbia poznawać odwiedzające go osoby.
Podobnie jak wszystkie domowe koty, świetnie sobie radzi podczas nieobecności opiekunów, ale gdy wracają, z radością spędza z nimi czas.
Kot kartuski i koty
Podobnie jak większość kotów, kartuz lepiej się dogaduje z innymi rasami, niż z własną. Mimo to bez problemu jest w stanie zaakceptować kartuskiego współlokatora, o ile zapoznanie przeprowadzono zgodnie ze sztuką.
Kot kartuski i psy
Stateczny charakter i postura pozwalają mu narzucić pewien szacunek i przez to bez problemu może mieszkać razem z psami, które szybko uczą się rozpoznawać siłę spokoju kota kartuskiego.
Kot kartuski i dzieci
Chartreux musi codziennie rozładować energię, więc towarzystwo dzieci, które znają zasady zabawy z kotem, sprawia mu dużą przyjemność. Łatwo się uczy i nie powinien uciekać się do użycia środków obrony, o ile mu się nie dokucza.
Należy zwrócić uwagę, że wygląd pluszaka często skłania dzieci do prób traktowania kota jak przytulanki i to są momenty, kiedy kot kartuski może czasem stracić cierpliwość.
Kot kartuski i osoby starsze
Choć niektóre osobniki mogą być bardzo spokojne, kot kartuski z reguły jest aktywnym zwierzęciem, które potrzebuje, aby często się z nim bawić. Należy się upewnić, że opiekun sprosta wymaganiom aktywności tej rasy. Nie można dać się zwieść jego urodzie pluszaka, skoro w rzeczywistości jest kotem wymagającym wspólnej zabawy.
Pielęgnacja
Futro wymaga czesania raz w tygodniu i choć jest krótkie, jego gęstość powoduje, że martwe włosy same nie mają jak wypaść. Mimo to szczotkowanie nie sprawia trudności. Oprócz normalnej troski, jakiej wymaga każdy kot, chartreux nie potrzebuje żadnych szczególnych pielęgnacyjnych zabiegów.
Częste choroby
Nie ma chorób typowych dla kartuzów, ale schorzenia układu moczowego (zapalenie pęcherza moczowego) i stawów (zwichnięcia, rzepka itp.) mogą występować częściej, niż u innych ras.
Ciekawostki dotyczące rasy
Chartreux jest pod względem fizycznym bardzo podobny do innych ras o niebieskiej sierści, takich jak korat czy kot rosyjski niebieski, ale najczęściej myli się go z kotem brytyjskim, głównie ze względu na kolor oczu. Warto zaznaczyć, że wiele linii kotów kartuskich krzyżowano z brytyjczykami, aby powiększyć pulę genetyczną rasy, a geny kartuzów wykorzystywano do wzbogacania puli genetycznej brytyjczyków.