Himalajski

Jego nazwa wywodzi się od rasy domowego królika o identycznej szacie. Kot himalajski jest jednak po prostu persem ze znaczeniami typu syjamskiego. Jest szczególnie ceniony po drugiej stronie Atlantyku, gdzie uważa się go za odrębną rasę. Kraje europejskie natomiast od lat osiemdziesiątych klasyfikują go jako odmianę kota perskiego. Połączenie genów ras perskiej i syjamskiej sprawia, że himalajczyk jest kotem nie tylko łagodnym i czułym, ale też towarzyskim i wesołym.

Podstawowe informacje o kocie himalajskim
Długość życia : pomiędzy 10 i 15 lat
Charakter : Pieszczoch, Spokojny, Inteligentny
Rodzaj szaty : Długa

Wielkość dorosłego osobnika
Kotka pomiędzy 30 i 35 cm
Kot pomiędzy 30 i 35 cm
Dojrzałość fizyczną osiąga pomiędzy 18. a 24. miesiącem życia.

Waga
Kotka pomiędzy 3 i 5 kg
Kot pomiędzy 3 i 5 kg

Opis
Ma identyczną budowę jak kot perski. Jest średniej wielkości, a jego ciało sprawia wrażenie zaokrąglonego. Himalajczyk jest nisko osadzony na łapach, mocno zbudowany, dobrze umięśniony i grubokościsty. Ma dużą, okrągłą głowę, której kształt współgra z małymi uszami. Między dużymi, okrągłymi, niebieskimi oczami znajduje się mały, krótki nosek, którego stop powinien wypadać pomiędzy oczami. Pers himalajski posiada piękny, gęsty kołnierz wokół szyi. Ogon kota jest niezbyt długi, zaokrąglony na końcu, obficie owłosiony. Stopy duże i owalne, mile widziane kępki włosów pomiędzy palcami.

Charakter
Najchętniej bez przerwy wylegiwałby się na kolanach opiekuna. Uwielbia pieszczoty i drapanie, na które reaguje mruczeniem.
Koty himalajskie są bardziej chętne do zabawy niż persy. Tę cechę odziedziczyły po syjamach. Potrafią być bardzo niesforne.
Łagodność i spokój to jego największe zalety.
Kot himalajski bywa psotny i figlarny. To dość inteligentny kot, który raz na jakiś czas potrafi zaskoczyć!
Himalajczyki są towarzyskie i dość ufne w stosunku do obcych, nawet jeśli adaptacja zajmuje im trochę czasu.
Koty himalajskie lubią być w centrum uwagi i blisko opiekunów. Potrzebują wiele troski i zainteresowania ze strony człowieka. Źle znoszą samotność.

Kot himalajski i koty
Kot himalajski może żyć z innymi kotami pod jednym dachem, o ile przestrzeń została odpowiednio przygotowana, a zapoznanie z drugim kotem przeprowadzono prawidłowo.

Kot himalajski i psy
Ponieważ kot himalajski jest raczej spokojny, polubi się z psem o podobnym usposobieniu.

Kot himalajski i dzieci
Ponieważ himalajczyk chętnie się bawi, polubi towarzystwo dzieci – oczywiście pod warunkiem, że będą się z nim obchodzić delikatnie i ostrożnie. Uwaga na niesforne, niedelikatne dzieciaki, które z tym kotem nie znajdą porozumienia!

Kot himalajski i osoby starsze
Bez wątpienia jest to jedna z tych ras kotów, które najlepiej nadają się do towarzystwa dla osób starszych – ale pod warunkiem, że opiekun-senior będzie w stanie codziennie odpowiednio pielęgnować himalajczyka – nie tylko go karmić i sprzątać kuwetę, ale także czesać futerko, przemywać oczy itp.

Pielęgnacja
Pielęgnacja kota himalajskiego jest wymagająca. Konieczne jest codzienne szczotkowanie, aby zapobiec kołtunieniu się sierści oraz usunąć martwy włos. Martwego podszerstka pozbędziemy się łatwiej, od czasu do czasu (nie za często – wystarczy maksymalnie raz na tydzień) wyczeszemy kota furminatorem. Pomocne będą też kąpiele. Długie włosy na tylnych łapach mogą się zabrudzić podczas wypróżnienia, dlatego należy je regularnie sprawdzać i w razie potrzeby czyścić. Aby pielęgnacja tych rejonów była mniej uciążliwa, może być konieczne delikatne skrócenie sierści w obrębie „portek”.
Ze względu na krótki, płaski pyszczek, kotu trzeba codziennie czyścić oczy i nos, ponieważ wydzieliny mogą nie tylko brudzić jasne futerko, ale także prowadzić do infekcji. Zaleca się także regularne kontrolowanie czystości uszu.

Kot himalajski – choroby
Persy, a zatem i himalajczyki, podobnie jak wiele ras kotów, mają ogólne predyspozycje do rozwoju niektórych dziedzicznych chorób:
nerek i układu moczowego: wielotorbielowatość nerek, powolny i stopniowy rozwój torbieli na nerkach, które zakłócają prawidłowe funkcjonowanie tych organów. Istnieje badanie przesiewowe pozwalające wykluczyć chorobę u danego osobnika
idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego: zapalenie pęcherza często obserwuje się u wykastrowanych kocurów. Istnieje wiele przyczyn choroby, ale często pozostają nierozpoznane kamica moczowa (lub kamienie moczowe): pojawiają się najczęściej po ukończeniu siódmego roku życia, głównie u wykastrowanych kocurów.
Nowotworowych: guz podstawnokomórkowy: są to przeważnie łagodne guzy skóry, najczęściej występują w okolicach głowy i szyi, gruczolaki łojowe, te łagodne nowotwory skóry mogą występować w postaci pojedynczego lub mnogich wykwitów
serca: kardiomiopatia przerostowa, choroba serca charakteryzująca się zgrubieniem mięśnia sercowego
przepuklina przeponowa: nieprawidłowy rozwój mięśnia przepony, który prowadzi do przemieszczenia organów wewnętrznych do jamy osierdziowej
oczu: postępujący zanik siatkówki, który powoduje utratę wzroku niemalże od urodzenia, sekwestracja rogówki (lub martwak rogówki), coloboma, czyli rozszczep powieki: zniekształcenie zewnętrznej części górnej powieki
entropium: zniekształcenie polegające na zawijaniu się krawędzi powieki do wewnątrz
epifora idiopatyczna: anomalia kanalików łzowych związana z kształtem głowy kota
skóry : liszaj obrączkowy, grzybica, która najczęściej rozwija się na grzbiecie lub u nasady ogona, w postaci grudkowatych wykwitów
wnętrostwo: niezstąpienie jednego lub obu jąder do worka mosznowego.
Kot himalajski jest narażony również na inne typowo kocie choroby, takie jak schorzenia jamy ustnej.
Od 7. roku życia zaleca się uważne kontrolowanie stanu zdrowia kota poprzez coroczne badania u lekarza weterynarii.

Ciekawostki dotyczące rasy
Pewien himalajczyk jest gwiazdą filmową – Sassy, czyli kotka, która towarzyszy dwóm psom w filmie „Niezwykła podróż” z 1993 roku oraz jego kontynuacji z 1996 roku, to pers colorpoint. Występuje również u boku Bena Stillera w filmach z serii „Poznaj mojego tatę” (2000 i 2004).